Onze eerste keer in een tuktuk was een belevenis. Zes rijen dik file, veel uitlaatgassen en vooral ook veel herrie. Het dak van de tuktuk zit zo laag dat je moet bukken om echt naar buiten te kunnen kijken. Je moet het natuurlijk een keer gedaan hebben, maar wat ons betreft pakken we de volgende keer weer een taxi (zit ook nog airco in).
We waren te vroeg dus we hebben nog even over een marktje geslenterd voordat we de Wat Po in konden. De liggende Boeddha vonden we heel indrukwekkend, maar verder is het een beetje een uitdragerij.
Grappig om te zien was dat mensen muntjes doen in een heleboel bakjes bij het beeld, maar dat die bakjes een paar minuten later weer geleegd worden door iemand met een grote emmer op wielen. het is natuurlijk logisch dat die bakjes weer geleegd worden, maar het ziet er heel bizar uit als je iemand muntje voor muntje, bakje voor bakje die enorme rij langs ziet gaan en achter hem wordt alles direct in een emmer gemikt.
Hierna wilden we naar het Grand Palace. We hadden natuurlijk overal de waarschuwingen gelezen dat tuktuk chauffeurs vaak zeggen dat het dicht is zodat ze je ergens anders naar toe kunnen brengen en inderdaad zijn we meerdere keren aangesproken. Dat hebben we natuurlijk wijselijk genegeerd, want wij als wijze reizigers laten ons niet zomaar naaien. Alleen bleek toen we bij het paleis aankwamen dat het echt dicht was omdat de zus van de koning daar opgebaard lag en er een ceremonie aan de gang was. Dit bezoek zullen we dus door moeten schuiven naar het eind van de vakantie. Gelukkig konden we de tempel wel in en die bleek zeer indrukwekkend.
Omdat we het paleis niet in mochten hadden we ineens tijd over voor Chinatown, waar we ook graag naar toe wilden. Met de boot waren we er zo en vervolgens hebben we ons in de drukte gestort.
We begonnen met een wandeling uit een boekje, maar in de smalle drukke overdekte marktstraatjes waren we het spoor al snel bijster en zijn we gaan lekker gaan dwalen. Ook hier waren we al snel weer erg onder de indruk van wat we allemaal zagen. Veel rommeltjes, maar vooral de eetkramen waren weer geweldig. Van de helft van wat je ziet heb je geen idee wat het is. Allerlei gedroogde vissige dingen, zakjes met allerlei kleuren vloeistof, sponzige dingen en ga zo maar door. Fascinerend. We hebben iets erg pittigs, vissigs gegeten, waarvan Maarten binnen 2 minuten al dacht dat zijn darmen er last van zouden krijgen. En dat klopte ook wel. Na een half uur moesten we snel een hotel in om een toilet te zoeken (die we ook nog eens niet konden vinden) en dat gebeurde later nog een paar keer.
We hebben een Chinese tempel bezocht waar het blauw stond van de wierook. Zal niet echt gezond zijn voor de monnik die daar de hele dag in zit. Hij had wel een mondkapje op.
In een Chinees winkelcentrum dat we in een boekje hadden gezien hebben we wat gedronken. Ook weer geen toerist te zien.
In de foodcourt bij het hotel hebben we fried rice gegeten met groenten en geroosterd varkensvlees en iets gevulde omeletterigs. Erg lekker.
's avonds hebben we een echte toeristische attractie bezocht: Pat Pong. Ook weer zo'n plek waar je geweest zou moeten zijn. Fantastisch gegeten in een erg leuk zaakje met superbediening: rijst met groenten, cashewnoten en kip, en Maarten omelet met tofu enzo.
Pat Pong hadden we snel gezien. Veel markt met vooral veel van hetzelfde en schreeuwerige tenten met shows en de belofte van fantastische dingen met pingpongballen. We hebben alle aanbiedingen maar afgeslagen en zijn lekker naar het hotel terug gegaan. Even lezen met een borreltje 's avonds bevalt ons uitstekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten