De rondvaart duurde een uur en was erg toeristisch. Het was gelukkig nog niet zo druk, en erg leuk om de bedrijvigheid van de bootjes te zien. vooral de varende verkoopbootjes waren erg leuk, zeker die met etenswaren. Complete maaltijden werden vanuit een bootje geserveerd.
Na de rondvaart hebben we de rugzakken opgehaald en zijn we met de bus naar Samut Songkram om daar de trein naar Bangkok te nemen. In Samut Songkram liepen we al weer gelijk tegen een markt aan. Na een tijdje ontdekte ik dat dit de bekende markt was waar de trein dwars doorheen rijdt. Maarten wist dit al van te voren, maar had niets gezegd. Leuke verassing dus. Wat een rare gewaarwording om over de treinrails over een markt te lopen terwijl je weet dat er nog treinen rijden.
Bij het station aangekomen bleek het loket nog dicht, maar omdat er wel iemand zat hebben we gevraagd of de rugzakken in het kantoortje mochten staan terwijl wij de markt over gingen. Dat was geen enkel probleem. We hadden nog zo'n 2 uur voordat het loket open zou gaan en we kaartjes konden kopen.
Onderweg hebben we natuurlijk weer van alles gegeten waarvan we geen idee hadden wat het was. Het spul op de volgende foto bleek zoet te smaken en het zag eruit als brooddeeg of spek ofzo, maar daar smaakte het niet naar. Het was waarschijnlijk heel erg doorgekookte kleefrijst.
We hebben ook de stinkende doerian op, een vrucht die vanwege de sterke lucht sommige hotels niet in mag. Maarten vond het lekker, ik niet.
Toen we de rugzakken op gingen halen hoorden we dat de trein niet in 1 keer naar Bangkok zou rijden maar dat we onderweg moesten overstappen. Daar zou ook nog een boot aan te pas komen, maar dat begrepen we niet goed. We hadden in elk geval een treinkaartje tot ongeveer halverwege.
Op het station gebeurde van alles. Heel veel eettentjes, 2 naaimachines vol in bedrijf, allerlei kraampjes met talismannen en monniken. Op het moment dat we de treinfluit hoorden gebeurde er van alles op de markt. Iedereen schoof koopwaar aan de kant en hield de luifels omhoog. De trein paste daar precies tussendoor en daarna lieten ze alles weer zakken en terug rollen. Een van de meest bizarre dingen die we ooit gezien hebben.
Later toen we in de trein weer die kant opgingen (het spoor hield in deze plaats op) herhaalde het tafereel zich en konden we het tafereel vanuit de trein bekijken.
Toen de trein stopte en iedereen eruit moest om over te stappen, ontdekten we hoe het zat met de boot.
We moesten met een pont de rivier over en daar weer naar het station.
We dachten dat dat simpel zou zijn, maar niets bleek minder waar. Aan de overkant zagen we geen station; alleen een hele grote markt. We probeerden het te vragen, maar niemand sprak Engels. Toen Maarten met alles wat hij in huis had een trein nadeed begrepen ze het ineens en werden we de markt opgestuurd. We dachten dus dat we aan de andere kant van de markt moesten zijn, maar in de markt verdwaalden we en kon niemand ons verder helpen. Dit duurde allemaal zo lang dat we ook een beetje begonnen te vrezen dat we de trein zouden missen (waarschijnlijk de enige die dag) al hadden we geen idee hoe laat hij zou vertrekken. Na het nog een paar keer gevraagd te hebben waar we heen moesten en zelfs een keer een toilet ingewezen te zijn zagen we ineens midden in de markt een trein staan die op het punt stond te vertrekken. We zijn er maar op de gok ingesprongen. Gelukkig bleek het de goede trein en was het geen probleem dat we nog geen kaartje hadden. Hij vertrok vrijwel direct.
In Bangkok wilden we weer in het Prince Palace Hotel logeren omdat we geen zin hadden om veel tijd te verspillen aan veel zoeken. Daar aangekomen bleek het hotel vol te zijn. Dat was even slikken na zo'n lange vermoeiende dag. We zijn toen naar het buro van Greenwood Travel gegaan om te kijken of zij iets konden regelen. Dat bleek geen enkel probleem. Binnen 10 minuten stonden we weer bij de receptie maar nu met een reservering. De kamer van nu was een stuk mooier dan die van 3 weken geleden.
In het foodcourt naast het hotel hebben we Tom Yam soep gegeten.
Daarna hebben we nog even over Khao San Road gelopen.
Daar hebben we sprinkhanen gekocht die we 's avonds gegeten hebben. Het is meer bizar dan vies. Het smaakt eigenlijk vooral naar krokant met een smaakje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten